Ars antiqua, također poznata i pod nazivima ars veterum ili ars vetus je naziv koji savremeni naučnici koriste za evropsku muzičku tradiciju iz vremena srednjeg vijeka. Ovaj u to vrijeme novi muzički stil nastao je između 1170. i 1310. godine, a bio je dio muzičkog stila poznatog po latinskom nazivu ars nova (bosanski: "nova umjetnost", "nova tehnika komponiranja", "novi stil"). Ovaj muzički stil pokriva period Notre Dame škole polifonijskog komponiranja (upotreba višestrukih, istovremenih, nezavisnih melodijskih linija), a to je u narednim godinama dovelo do ranog razvoja moteta, koje se ogledalo u veoma raznolikim horskim muzičkim djelima.
Pojam ars antiqua obično se odnosi na sakralnu (crkvenu) ili polifonijsku muziku, sa izuzetkom sekularne monofonijske muzike trubadura i truvera.